Εκατόν είκοσι επιχειρήσεις έχουν μέχρι στιγμής ολοκληρώσει τη διαδικασία υπαγωγής τους στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων (Ν.4469/2017) και οι φάκελοί τους έχουν σταλεί προς τους πιστωτές, ενώ οι αιτήσεις επτακοσίων πενήντα εταιρειών «βρίσκονται σε ώριμο στάδιο» για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
 
«Ευελπιστούμε, μέσα στον Οκτώβριο να έχουμε και τις πρώτες ρυθμίσεις, δηλαδή να καταλήξει η διαδικασία» τόνισε ο ειδικός γραμματέας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, Φώτης Κουρμούσης, σε εκδήλωση που διοργάνωσαν ο Οργανισμός Διαιτησίας και Διαμεσολάβησης (ΟΔΔΕΕ) του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου και ο Σύνδεσμος Γερμανόγλωσσων Νομικών Βόρειας Ελλάδας, στο «Goethe Institute» στη Θεσσαλονίκη, με θέμα: «Ο Εξωδικαστικός Μηχανισμός Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων, σε λειτουργία - Πρώτα συμπεράσματα».
 
Ο κ. Κουρμούσης τόνισε ότι η σχετική ηλεκτρονική πλατφόρμα βγήκε στον «αέρα» του διαδικτύου στις 3 Αυγούστου, και μέσα στον μήνα κατατέθηκαν 6.500 αιτήσεις.

Υπογράμμισε ότι «μέχρι τη ψήφιση αυτού του νόμου, δεν μπορούσες να διαπραγματευτείς με το δημόσιο, δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα», όπως αντίθετα συμβαίνει εδώ και δεκαετίες σε πολλές χώρες της Ε.Ε., ενώ πλέον «μπορεί να καθίσει στο ίδιο τραπέζι» η αιτούσα εταιρία, είτε με την εφορία, είτε με το ασφαλιστικό ταμείο, ή και με άλλους πιστωτές, και να συζητήσει μαζί τους ρύθμιση της οφειλής της, και να πετύχει ενδεχομένως και «κούρεμα» σημαντικού ποσού με βάση την «έκθεση βιωσιμότητας» της.
 
«Εγώ δεν θα συνιστούσα να μην υποβάλει ο οφειλέτης τη μελέτη βιωσιμότητας, γιατί αλλιώς βάζεις τους πιστωτές να κάνουν μελέτη και διαπραγματεύεσαι με αυτό που αυτοί θα κάνουν. Δεν το θεωρώ καλή διαπραγματευτική πρακτική» είπε ο κ. Κουρμούσης και συνέχισε: «Εμείς, λέμε (στον αιτούντα) γράψε μέσα στην πλατφόρμα, όχι μόνο τις τρέχουσες οφειλές, αλλά και τι οφειλές θα έχεις σε τρία χρόνια, ώστε να πετύχεις καλύτερο κούρεμα παλιών οφειλών».
 
Σε ερώτηση σχετικά με την εμπιστευτικότητα της διαδικασίας, ο κ. Κουρμούσης τόνισε πως «όλοι οι συμμετέχοντες δεσμεύονται από το απόρρητο, προς τρίτους». Απαντώντας επίσης σε άλλη ερώτηση, διευκρίνισε πως «τα δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου ρυθμίζονται κανονικά», καθώς, σε αυτό το σημείο «ο νόμος είναι σαφής».

Πηγή: Huffingtonpost.gr 

Το  Ευρωπαικό Δικαστήριο αποφάνθηκε σήμερα πως, όταν ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα χορηγεί δάνειο σε ξένο νόμισμα, πρέπει να παρέχει στον δανειολήπτη επαρκή πληροφόρηση ώστε αυτός να είναι σε θέση να λάβει συνετή και εμπεριστατωμένη απόφαση.

Η απόφαση εκδόθηκε με αφορμή το ότι κατά τα έτη 2007 και 2008, ρουμανικές τράπεζες συνήψαν δανειακές συμβάσεις σε ελβετικό φραγκο, για την απόκτηση - από ιδιώτες - ακινήτων, την αναχρηματοδότηση άλλων δανείων ή την κάλυψη προσωπικών αναγκών.  

Βάσει των συμβάσεων δανείου, οι δανειολήπτες υποχρεούνταν να εξοφλούν τις μηνιαίες δόσεις του δανείου σε ελβετικά φράγκα, και δέχθηκαν να αναλάβουν τον κίνδυνο που αφορούσε τις ενδεχόμενες διακυμάνσεις της συναλλαγματικής ισοτιμίας του ρουμανικού λέι έναντι του ελβετικού φράγκου.

Εν συνεχεία, η συναλλαγματική ισοτιμία μεταβλήθηκε σημαντικά εις βάρος των δανειοληπτών. Οι τελευταίοι προσέφυγαν στα ρουμανικά δικαστήρια ζητώντας τους να κρίνουν ότι η ρήτρα κατά την οποία το δάνειο πρέπει να εξοφληθεί σε ελβετικά φράγκα χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ζημία την οποία ενδέχεται να υποστούν οι δανειολήπτες λόγω του συναλλαγματικού κινδύνου συνιστά καταχρηστική ρήτρα η οποία δεν τους δεσμεύει, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα σε οδηγία της ΕΕ.

Οι δανειολήπτες επισημαίνουν, μεταξύ άλλων, ότι, κατά τη σύναψη των συμβάσεων, η τράπεζα παρουσίασε το προϊόν της κατά τρόπο μεροληπτικό, υπερτονίζοντας τα οφέλη που οι δανειολήπτες μπορούσαν να αντλήσουν από αυτό, χωρίς ωστόσο να επισημάνει τους δυνητικούς κινδύνους,  καθώς και την πιθανότητα επελεύσεώς τους. Κατά τους δανειολήπτες, η επίδικη ρήτρα πρέπει, υπό το πρίσμα της εν λόγω πρακτικής της τράπεζας, να κριθεί καταχρηστική.  

Στο πλαίσιο αυτό, το Curtea de Appel Oradea (εφετείο Οradea, Ρουμανία) υπέβαλε προδικαστικό ερώτημα στο Ευρωπαικό Δικαστήριο σχετικά με την έκταση της υποχρεώσεως των τραπεζών να ενημερώνουν τους πελάτες τους για τον συναλλαγματικό κίνδυνο σχετικά με τα δάνεια σε ξένο νόμισμα.

Με τη σημερινή απόφασή του, το Ευρωδικαστήριο διαπιστώνει ότι η επίδικη ρήτρα αποτελεί στοιχείο της κύριας παροχής της συμβάσεως δανείου, με αποτέλεσμα ο καταχρηστικός της χαρακτήρας να μπορεί να εξετασθεί υπό το πρίσμα της οδηγίας μόνο στην περίπτωση που δεν διατυπώθηκε κατά σαφή και κατανοητό τρόπο.

Κατά το Ευρωπαικό Δικαστήριο το ζήτημα αυτό πρέπει να εξετασθεί από το ρουμανικό δικαστήριο λαμβανομένων υπόψη όλων των κρίσιμων πραγματικών στοιχείων, στα οποία συγκαταλέγονται η διαφήμιση και η πληροφόρηση που παρέχει ο δανειστής στο πλαίσιο της διαπραγματεύσεως συμβάσεως δανείου.  

Ειδικότερα, αναφέρει στη σημερινή απόφασή του το Ευρωπαικό Δικαστήριο, «στον εθνικό δικαστή εναπόκειται να διερευνήσει εάν ο καταναλωτής πληροφορήθηκε όλα τα στοιχεία που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την έκταση της δεσμεύσεως που αναλάμβανε και τα οποία του επιτρέπουν να υπολογίσει το συνολικό κόστος του δανείου του.».

Στο πλαίσιο αυτό, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διευκρινίζει ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να παρέχουν στους δανειολήπτες επαρκή πληροφόρηση ώστε αυτοί να είναι σε θέση να λαμβάνουν συνετές και εμπεριστατωμένες αποφάσεις.

Επομένως, οι εν λόγω πληροφορίες πρέπει να αφορούν όχι μόνο την πιθανότητα ανατιμήσεως ή υποτιμήσεως του νομίσματος στο οποίο συνομολογήθηκε το δάνειο, αλλά και τις επιπτώσεις που θα είχαν στις δόσεις του δανείου οι διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών και ανατιμήσεως του νομίσματος στο οποίο συνομολογήθηκε το δάνειο.  

Κατά συνέπεια, καταλήγει το ευρωδικαστήριο «αφενός, ο δανειολήπτης πρέπει να ενημερώνεται σαφώς για το ότι, συνάπτοντας σύμβαση δανείου σε ξένο νόμισμα, εκτίθεται σε ορισμένο συναλλαγματικό κίνδυνο στον οποίο ενδέχεται να δυσκολευτεί οικονομικά να αντεπεξέλθει σε περίπτωση υποτιμήσεως του νομίσματος στο οποίο λαμβάνει τα εισοδήματά του.

Αφετέρου, η τράπεζα πρέπει να εκθέτει τις δυνητικές διακυμάνσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών και τους κινδύνους που ενέχει η σύναψη δανείου σε ξένο νόμισμα, ιδίως στην περίπτωση που ο δανειολήπτης δεν λαμβάνει τα εισοδήματά του στο εν λόγω ξένο νόμισμα».

Τέλος, το Ευρωπαικό Δικαστήριο επισημαίνει ότι, στην περίπτωση που η τράπεζα δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και, επομένως, δύναται να εξεταστεί ο καταχρηστικός χαρακτήρας της επίδικης ρήτρας, στον εθνικό δικαστή εναπόκειται να αξιολογήσει, αφενός, την ενδεχόμενη μη συμμόρφωση με την απαίτηση περί καλής πίστης και, αφετέρου, την ύπαρξη ενδεχόμενης σημαντικής ανισορροπίας μεταξύ των συμβαλλομένων.

Πηγή: www.iefimerida.gr

ΑΠΟΦΑΣΗ: 16/ΤΠ/2017 ΠΟΛΥΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Λάζαρος Θ. Κουμπουλίδης

Δεκτή η αγωγή των εναγόντων. Καταχρηστικός ο όρος της σύμβασης, σύμφωνα με τον οποίο οι καταβολές θα γίνονται είτε σε ευρώ είτε σε ελβετικά φράγκα (CHF) με βάση την τρέχουσα τιμή πωλήσεως από την τράπεζα του οικείου συναλλάγματος σύμφωνα με τα ισχύοντα στη διατραπεζική αγορά, και ως εκ τούτου άκυρος, με συνέπεια οι καταβολές, που οι ενάγοντες πραγματοποιούν σε ευρώ προς εκπλήρωση των απορρεουσών από τη σύμβαση υποχρεώσεών τους, να πρέπει να υπολογίζονται από την εναγόμενη τράπεζα σε ελβετικά φράγκα, με βάση τη μεταξύ των δύο νομισμάτων συναλλαγματική ισοτιμία (1,65), που ίσχυε κατά την ημέρα εκταμίευσης του δανείου.

Επισυνάπτεται το κείμενο της απόφασης.